پارسیان آفریقابازرگانان پارسی در سده سیزدهم به سواحل شرقی افریقا قدم گذاردند. ۱ - فعالیتهای پارسیان در افریقادر ۱۲۸۷/۱۸۷۰ جهانگیر بهدوار نخستین کارگاه کشتی سازی پارسیان را در مومْباسا بنا کرد. در همین سالها، خانواده کُواسْجی دینشاه، علاوه بر تأسیس کارگاههای کشتی سازی و بنیانگذاری ناوگان تجاری، نماینده چند شرکت انگلیسی در عدن و نخستین واردکنندگان فن آوری به این منطقه بودند. [۱]
دایرة المعارف بزرگ اسلام، ج ۵، ص ۱۱۱۴.
۱.۱ - پارسیان در زنگبارپارسیان در همین روزگار در زنگبار نیز به تجارت پرداختند [۲]
دایرة المعارف بزرگ اسلام،ج ۵، ص ۱۱۱۴.
و در دهه های ۱۸۷۰ـ۱۸۹۰ در این سرزمین سکنی گزیدند و در ۱۲۹۲/۱۸۷۵ نهاد رسمی خود را بنیان نهادند.
از ۱۳۱۴/۱۸۹۶ وکلا، دفترداران و مهندسان وابسته به راه آهن شرق افریقا به منطقه زنگبار آمدند و از ۱۳۱۵/۱۸۹۷، انجمن زرتشتیان در آن‌جا کار خود را آغاز کرد. این انجمن از ۱۳۱۹/۱۹۰۱ در نایروبی خرید املاکی را آغاز کرد، اما دوره اصلی رشد و شکوفایی جامعه پارسیان، پس از جنگ جهانی دوم بود، [۳]
دایرة المعارف بزرگ اسلام،ج ۵، ص ۱۱۱۴.
گرچه پیشتر، فعالیت آنان تا دوربن و کیپ تاون در جنوب افریقا گسترش یافته بود [۴]
دایرة المعارف دین، ذیل "Parsis".
اما با روند قوم گرایی در دهه ۱۳۴۰ش /۱۹۶۰، بیشتر پارسیان به هند و کانادا و بیش از همه به انگلستان مهاجرت کردند، چنانکه در زنگبار پس از انقلاب ۱۳۴۳ ش/ ۱۹۶۴، جمعیت پارسیان ــ که پس از جنگ جهانی دوم به ۱۸۴ تن رسیده بود ــ بشدّت رو به کاهش نهاد و در دهه ۱۳۷۰ ش/ ۱۹۹۰ تنها دو خانواده پارسی در این سرزمین باقی ماند.
پارسیان افریقا، همانند پارسیان پاکستان، سنّتی‌اند و کمتر در معرض استحاله فرهنگی قرار گرفته اند. [۵]
دایرة المعارف بزرگ اسلام،ج ۵، ص ۱۱۱۴.
۲ - فهرست منابع(۱) داسلام، دایرة المعارف بزرگ اسلام. (۲) دایرة المعارف دین. ۳ - پانویس
۴ - منبعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «پارسیان»، شماره۲۵۹۱. |